Daar is niks oor vir my hier
my memories is erens
verlore in die sand
en die moments het spontaan
begin brand
in tyd se ewige vuur.
Net mooi niks het oorgebly
die mense, die plek,
ek het alles ontgroei
en ek ruik die storm
wat in die naglug broei
wat help dit om daarteen te stry?
Ek wil vlieg
na waar die branders
die horison oorsteek
en ek finaal Kempton
se kettings kan breek
om my hart sorgloos in my arms te wieg
Hierdie is `n gedig wat ek laasjaar geskryf het. Matriek en mense wat jou in die rug steek. Enough said…
No comments:
Post a Comment