25 Junie 2011
Soos ek al baie voorheen van gepraat het, was ek gisteraand by The Script se show in die Coco-Cola Dome in Jo’burg. Ek sien al vir meer as `n maand uit daarna en ek was nie teleurgesteld nie.
Die enigste downside was dat dit basies die koudste dag ooit in Gauteng was. Dit was darem warm binne in die Dome self, maar ons het `n uur buite in die ysige wind gestaan en dit was nie fun nie. Dis nie dat hulle nie op tyd was nie. Ons het geweet die deure maak eers 6 uur oop, maar toe ons 5 uur verby ons ingang loop was daar al toue voor die deure. Toe het ons ook maar ingeval en dus het ons vir `n uur in die koue gestaan.
Die opening act was The Arrows, `n Suid-Afrikaanse girl-band met net 2 members, een op die drums en een op die keyboard. Ek moet erken dat ek nog nooit voorheen van hulle gehoor het nie. Alhoewel een van hulle songs bekend geklink het, ek het dit waarskynlik êrens gehoor. En ek moet erken ek het baie lank laas `n keytarist gesien. Hulle poging tot `n Irish-tribute was ook `n nice touch.
The Script self was ongelooflik amazing. Daar was 18 300 mense en dit was blykbaar die grootste gig wat hulle nog ooit gespeel het. Die atmosfeer was elektries. Ek was happy dat hulle meeste van my favourite song gesing soos Science & Faith; For the First time en Talk you down. Maar van alles was Nothing vir my die beste. Ek dink dat The man who can’t be moved ook huge was. Dit het geklink asof al die mense kliphard saam sing en na die tyd kon niemand ophou cheer nie. Break even was die laaste song wat hulle gesing het en nou kan ek dit nie uit my kop uit kry nie.
Die reëls van die venue was dat geen kameras toegelaat was nie en ek het toe nie myne saam gevat nie. Ek was baie kwaad daaroor aangesien baie mense wel hulle s’n ingevat het. In elk geval, ek het toe maar foto’s met my kamera geneem, hulle het nie so wonderlik uitgekom nie, maar hier is dit. Net `n mention vir Sonskyn, dankie dat jy saam met my gegaan het, dit was awesome verby. Gelukkig was jy nie naby genoeg aan die stage om die lead singer te bespring nie. Maar ons het mos gesien daar is `n ring aan daai vinger -die drummer sal maar moet doen.
Finally los ek julle met die woorde waarmee hulle ons gelos het gisteraand. Dit is die laaste lines van For the First Time (een van my gunsteling songs) en ek dink dis baie gepas.
AMANDA“Oh, these times are hard / and there making me crazy / don’t give up on me, Baby.”
No comments:
Post a Comment