Oor vertroue en ander lesse wat ek nog moet leer…

 

9 Julie 2012

Dinge gaan bietjie crazy lately, ten spyte daarvan dat dit vakansie is. Die rede vir al die craziness is `n eenvoudige vakkie soos Ekonomie. Kom ek erken iets waarop ek nie trots is nie, ek moes ekonomie her. Ek het nie gedink dat ek ooit `n vak sou moes her nie, maar dit het gebeur. Ek sou graag dit wou blammeer op die feit dat ek heavy griep gehad het daai week van die eksamen of dat ek meer as 24 ure terug geslaap het toe ek gaan skryf het. Dis `n wonderwerk dat ek net wakker gebly het deur die vraestel. Maar die waarheid van die saak is dat ek miskien net nie reg geleer het nie, dit het ek agter gekom toe ek vir die hereksamen begin leer het.

Ek het my ouers crazy gehad deur dit alles. Maar ek moet by sê hulle was amazing deur dit alles. Hulle het spesiaal vir my `n vliegtuigkaartjie gekoop om terug bos toe te gaan vir die her. Maar dit was nogal scary, as ek ekonomie nou dop sou ek nie my graad aan die einde van die jaar gekry het nie. So ek het vir 10 dae geleer en gebid en so het almal saam met my.

En na die vraestel moes ek nog `n week in angs leef en wag vir die uitslae. Die boodskap wat ek die heeltyd aangevoel het is, vetrou op God, hy sal voorsien. Maar ons is mense, ons sukkel om nie te bekommer nie. Ons sukkel om te laat gaan. Ek veral, en ek sukkel om positief te wees oor goed. Ek het dit gesien met my lisensie. Dit is vir my `n meer natuurlike pad om die slegste van myself te verwag as om te dink ek kan actually iets reg kry. Maar dis nie `n goeie manier om deur die lewe te gaan nie. Dis giftig vir jou siel. Dis is net so moeilik om uit daardie gewoonte te kom.

Vrydag het ek toe uiteindelik die uitslae gekry en ek het toe geslaag. Ek kan absoluut net dit aan God se genade toeskryf. En dit het my net weer laat besef dat ek baie meer op Hom moet vertrou. Maak nie saak wat nie, Hy het nog altyd voorsien, so dit help nie om te bekommer oor goed waaraan jy in elk geval niks kan verander nie.

Die week was darem nie net crazy nie. Een awesome ding is dat my suster vir my `n map geteken het vir my fantacy-novel. Dis pretty goed gedoen en ek was baie in my skik daarmee.

Darem kan ek nou my vakansie geniet tot die volgende kwartaal begin…

Oor eksistensiële krisisse en dosente wat op gang teen jou…

 

Ek weet ek het lank laas ge-blog, maar ek het deur `n tyd gegaan waar ek in `n kwessie van 2 weke iets soos 6 lang opstelle moes ingee en 5 predikaattoetse moes skryf. Dit was nie fun nie, maar na `n lang tyd van psigiese nood en aande wat deurnag gewerk is, het ek aan die ander kant emerge, smack bang in eksamentyd in. Ek het al voorheen geskryf dat ek mal is oor eksamentyd, dit is my rustigste tyd van die jaar. So ek is nou in die middel van my tyd van laat slaap en procrastinating.

`n Ander ding waarmee ek ge-deal het, maar nie dat `n vreeslike nuwe gebeurtenis is nie, naamlik die alewige wonder oor wat die hel ek nou eintelik met my lewe doen. Vandat ek universiteit toe gekom het, was die plan nog altyd om joernalistiek nagraads the swot. Ek moet erken in my twee en `n half jaar het ek al dikwels gewonder of dit die regte pad is vir my. En wanneer ek sê dikwels, bedoel ek elke keer wanneer ek my ekonomie-punte terugkry. Natuurlik is ekonomie nie nodig vir joernalistiek nie, maar die ou by die kantoor het vir my gesê hulle soek vir mense met die spesifieke graad wat ek nou doen en ongelukkig is ekonomie `n vereiste daarvoor. Maar ek moes nou onlangs artikels skryf vir ons koshuis se koerantjie en dit het my net herinner hoe mal ek daaroor is. So ek is nou weer OK met die plan, ten spyte van die feit dat ek weer amper ekonomie gedop het.

 

Natuurlik is daar goed wat mens distract in moeilike tye soos die, soos awesome King Arthur novels wanneer jy `n tydjie het (met ander woorde, in klas terwyl dosente aanpraat oor boring goed soos elvolutionary game theory en demokratiese konsolidasie).

 

Natuurlik is ek ook altyd inspired om te skryf as ek so baie werk het, so ek het myself omgekoop om te werk met ure van skryf hier en daar. Hierdie is die introduction van my eie fantacy novel en dis in Engels, so be gentle with me:

Introduction

In a world of myth there once was a time when there were two sources of power. There were the elves, fair and powerful creatures that lived for hundreds of years. And then there was the human centre of power, usually referred to as the first-born for reasons that have passed out of knowledge.

There were never large populations of elves, perhaps it was because they lived so long. Perhaps the legend was true that a female elf would only conceive a child if she was in love with the father as he with her. Some centuries ago there had been genocide of the elves by a kingdom called Rundan, and it was believed that all of the elves had been killed. But some survived. They had always been extremely secretive and now they were even more so since the massacre. All elves born had the elfish power and even though they seemed identical to humans for all but their ears, they were still easy to notice if you knew what to look for. There had been some unions between elves and normal humans and the children of these unions would inhered trades from both parent. These children were normally called “Halflings” of “Half-bloods”. Halflings were extremely rare, but more common than most people knew. The reason for this was that most Halflings inherited no elfish trades at all and it is only a small number that seem to have elf-blood. Even the few that show signs of elfish-blood only showed minor characteristics such as a stronger sense of hearing or smell. Less than half a dozen Halflings have inherited the elfish power.

The first-born on the other hand were different. There were only some humans who were of the first-born - Great men of the past. Where the power had come from, no one would ever know, but it was told that all of the kings of the kingdoms had been of the first-born once. But as centuries past, most of the lines of the first-born were broken until there was only one line left. One single line that would remove all the first-born from the world if it were to be broken. The power of the first-born was passed from father to son, and only the first born son would receive the power. There were many legends as to how a line would be broken as most of the lines were broken long ago. Some say that all broken lines have one generation of only daughters in its past. Some say that when a man has a cruel heart, he’s son would not receive the power of the first-born. And some say that the power could only be carried on when the king was in love with his wife.

There was one thing that both these powers and the wielders of them had in common and that was fire… Like the fire they wielded, they were strongly drawn to the fire that would complete each of them and that fire would often be found in the unlikeliest of places. This is the story of the union of the two powers…

Cosmic love

 

  Soos ek al baie voorheen genoem het, ly ek aan `n sekere soort siekte wat maak dat ek net geïnspireerd is wanneer dit eksamentyd is of ek `n hoop werk het. Case in point: ek moet vrydag `n predikaattoets skryf en twee opstelle inhandig. Maar ek het meeste van my naweek spandeer deur my fairy-tale (wat ek al maande aan skryf) te lees en te edit. En dit het my gebring by die begrip van cosmic love. Iets wat ek baie hard probeer om in my storie in te bring. Met sommige hoofstukke kry ek dit reg, en dan lees ek dit weer raak in `n boek of sien dit in `n movie en dink: Damn, ek gaan dit nooit regrky nie.

 Cosmic love is `n begrip wat ek uitgedink het. Dit het per toeval niks met die song van Florence + the machine uit te waai nie (alhoewel dit `n AWESOME song is). shakespeare se woord daarvoor was “starcrossed lovers” in Romeo & Juliet. Alhoewel ek huiwerig is om die ou tweetjies in te sluit in my denotasie van cosmic love. Daar is `n spesifieke rede waarop ek nie nou te diep sal ingaan nie.

Om mee te begin wil ek net state dat my konsep van Cosmic Love gebaseer is op gevalle in movies en spesifiek fantacy-movies. Nie dat ek nie glo dat dit nie in die werklikheid kan bestaan nie, want ek glo daarin. Maar ek die konsep spesifiek afgelei van movies af. En om dit duidelik te maak, dit is nie alle movie-couples wat voorbeelde van cosmic love is nie, inteendeel die minderheid is.

So nou bring dit my by die eienskappe van cosmic love. Bo en behalwe die obvious stuff soos dat dit `n epic romance moet wees, die tipe wat legends define en kingdoms kan red of grond toe bring – is daar sekere ander eienskappe wat cosmic love define. Die eerste ding is honour, dat ten spyte van die intense liefde wat die twee mense deel, hulle altyd duty en die greater good bo hulleself stel. Cosmic love is ook onselfsugtig, een van die twee lovers sal ook dikwels hulleself vir die ander een sacrifice. Dit is hoekom baie van die stories in tragedy eindig. `n Tweede belangrike eienskap is hoop. Cosmic love is altyd vol hoop vir `n beter toekoms saam.

So dis cosmic love en dit is baie moeilik om vas te vang of presies te beskryf. Al wat ek weet is dit is sterker as enige magic wat nog ooit uitgedink is in enige fantacy movie…

 

Jou invloed is groter as wat jy dink…

 

Nou die aand praat ek en my roommate oor iets. Sy vertel my van `n meisie ins ons koshuis wat die oggend aan die ontbyttafel gesê het dat sy haar geloof in God verloor het. Nou dis altyd sad as dit gebeur, maar dis ongelukkig die realiteit van die wêreld waarin ons leef. Die samelewing het so sekulêr geword dat dit al hoe meer gebeur. Dis moeilik vir mense om aan hulle geloof vas te klou wanneer dit konstant ge-challenge word.

Veral op universiteit waar jy aan soveel goed blootgestel word en veral in `n kursus soos BA waar jy al die radikaalste perspektiewe raakloop wat heeltemal anders is as die waarmee jy groot gemaak is. Ek het deur some strange loop van omstandighede filosofie gevat en dit is nou al die derde jaar wat ek dit het. Filosofie is `n komplekse vak, daar is baie min gevalle waar dit geen effek op `n mens het. Meestal is daar een van twee reaksies daarop. Jy word of ingetrek in die views van die meeste filosowe in of jy leer jouself beter as ooit ken. Jy leer presies wie jy is en wat jou waardes is en jy leer die kuns aan om aan daardie waardes vas te klou, maak nie saak hoeveel dit bevraagteken word nie.

Ek is geseënd in die sin dat ek sover die laaste effek gehad het (ek sê sover omdat ek nog `n semester en `n half oor het om te gaan). Nie dat dit `n maklike proses was nie. Ek het filosofie gehaat in my eerste jaar, juis omdat ek nog nie dit kon regkry nie. Ek dink ek was bang daarvoor, bang om myself te verloor in hierdie nuwe wêreld. Maar in my tweede jaar het ek skielik, deur baie persoonlike struggles en gebed, ontdek dat filosofie eintelik `n blessing in disguise was. Ek het geleer om myself te distansieer van die perspektiewe, om te besluit wat ek mee saamstem en om dit in die konteks van my waardes te meet. Ek het geleer dat my waardes reg is vir my en ek het die reg om alles daarteen te meet, maak nie saak wat my dosente vir my sê nie. En so het die dosente wat baie moontelik my wou indokterineer met van die filosofiese standpunte (maak nie saak of `n dosent sê hy wil jou help om jou horison te verbreed nie, eintelik wil hy jou maar net brainwash) dit reg gekry om my te leer om aan my waardes en geloof vas te hou in `n wêreld waar dit kort-kort bevraagteken word.

Ek het nou `n lang detour gevat, want ek wil eintelik oor geloof praat. Ek voel jammer vir die mense wat vir almal wat wil hoor vertel hoe hulle net op hulle logika en rede staatmaak en alles krities bevraagteken, want die waarheid is dat hulle nie die beperktheid van hulle eie verstand besef nie. Die waarheid is eenvoudig: ons kan nie alles in die wêreld met `n menslike brein verduidelik nie en ons sal nooit kan nie. En as jy probeer, mis jy die meeste van die beste dele van die lewe. Meeste van die mense wat nie in God glo nie het vreeslike redes en argumente as grond vir hulle keuse. My persoonlike opinie is om nie met sulke mense te probeer argumenteer nie, want so graag as wat hulle wil glo dat hulle open-minded is, weier hulle ook om na enige teenargumente te luister of om hulleself toe te laat om enige iets anders te glo.

`n Ander meisie aan die etetafel het blykbaar gesê dat die ander meisie se ongeloof haar eie twyfel besweer het en so word bewys dat God mense gebruik of hulle nou wil gebruik word of nie. Dis scary in `n sin omdat jy nie weet watter groot impak jy miskien op iemand se lewe het nie. Ek kan net bid dat ek nie perongeluk of indirek iemand skade aandoen nie.

Ek weet dat daar waarskynlik nie meer as 3 mense is wat hierdie blog lees nie, maar ek wil hierdie dinge skryf, net vir ingeval dit iets vir iemand daar buite kan beteken. DIe een sin wat in my struggles vir my die meeste beteken het is: “Twyfel is menslik, ongeloof is `n keuse.” Dis moenie laat klein goed jou uit-freak nie. Leer om vas te hou aan wie jy is, jou waardes en jou geloof en moenie laat mense wat dit bevraagteken jou confidence shake nie. Al hulle logiese argumente beteken nie hulle is reg nie en dit gaan defnitief nie hulle lewens of harte vol maak nie.

Tot `n ander keer….

Man’s best friend…

 

5 Januarie 2012

Hier vroeg Januarie is vir een of ander rede nie `n goeie tyd vir honde nie. Eerstens weet almal dat honde nie goed doen met fireworks nie. Moenie my verkeerd verstaan nie – ek is mal oor fireworks – maar ek dink nie die suburbs is die regte plek vir hulle nie. Case in point: Alice se vriendin se hond kan glad nie fireworks hanteer nie. Hy gaan heeltemal crazy tot op `n punt waar hy sy pote rou krap en homself seer maak. Nou hierdie jaar was daar extremely baie fireworks rondom ons gebied gekombineer met seker die ergste donderweer wat ek in `n lang tyd (indien nie ooit) gehoor het. Dit was vir my pretty terrifying, ek kan nie dink hoe erg dit vir die honde moes wees nie. Ek het foto’s gesien van hoe die hond gelyk het en dit was scary…hy was covered in bloed. In fact hulle was vir `n rukkie bekommerd dat hulle hom dalk sou moes uit sit.

Nou ons honde was nie veel geraak deur die  storie nie. Meestal omdat die een amper heeltemal doof is en omdat die ander een haar nog nooit regtig aan sulke goed gesteur het  nie. Sy het nog altyd gedink sy is `n mens in elk geval en die enigste ding waarvoor sy bang is, is om nie in die huis te kan in kom nie.

 

Maar ons het `n ander hond gehad wat doodbang was vir fireworks en donderweer. Glo my, die somers in Gauteng was `n nagmerrie met haar. Sy was so bang dat my ma haar `n kalmeerpil moes gee selfs vir `n ligte donderstorm. Maar sy was `n gorgeous hond en ek was baie lief vir haar. Dit is vandag presies 3 jaar vandat sy dood is. sy het kanker gehad en was baie oud so ons moes haar laat uitsit, maar min dinge is so onstellend soos wanneer die hons saam met wie jy groot geword het dood gaan.

Ons bure het 2 Labradors gekry `n paar jaar gelede en hulle was soooo cute toe hulle puppies was. Maar daar is nie vreeslik aandag gegee aan hulle nie en hulle het toe maar die pad geloop wat Labradors in daardie omstandighede doen. Hulle het stout geword. Hulle name is iets soos Rambo en Shakira (ek mag verkeerd wees), maar Alice het hulle nou onlangs herdoop na Heathcliff en Catherine soos die hoofkarakters van Withering Heights. Haar redes was omdat sy persoonlik gedink het hierdie karakters was die selfsugtigste karakters ooit, maar dat hulle eerder sal dood gaan as om sonder mekaar te wees. Hulle het kort – kort deur die heining na ons erf gekruip en ons crazy gemaak.  My ouma het eventually doring draad  gespan in die hoop dat dit hulle ten minste sal weghou, maar nee. Heathcliff het die doringdraad af gekou en dan net weer daar deur gekruip.

Nou soos Withering Heights het hierdie Heathcliff en Catherine se storie ook in `n tragedie geëindig. Die hele storie het gister gebeur en dit was baie onstellend vir my gewees. Ons TV kamer kyk op `n groot straat uit waar mense gereeld soos maniakke jaag (ten spyte van baie stopstrate). Die huis is ook so gebou dat hy effens na die bure se erf kyk. Ons was gister almal besig om TV te kyk en die gordyne was wawyd oop. Ewe skielik het `n swart BMW afgejaag gekom, maat toe hy net verby ons erf was het ons `n groot slag gehoor. Die bure se hek was oop en ongelukkig het Heathcliff uitgestorm om `n ou wat draf oorkant die pad te gaan jaag. Blykbaar was hy weg voor hulle hom na die veearts toe kon vat. Al het hy ons so mal gemaak was ons baie sad om dit te sien. En die ou in die BMW het aan gery asof niks ooit gebeur het nie. Ten spyte van die feit dat hy so pas iemand se geliefde hond dood gery het.

Ek dink nie ons waardeer ons honde altyd genoeg nie. Honde mis jou altyd al was jy hoe lank weg. En hulle is altyd lief vir jou maak nie saak wat nie. My ma sê altyd jy moet glo soos `n kind en vertrou soos `n hond. So wees lief vir julle honde en waardeer hulle want jy weet nie wat met hulle kan gebeur die volgende keer as hulle by die hek uit hardloop nie.

BTW: kom ons sê dit net reguit aan mekaar: honde is beter as katte, geen argumente nie…

Oor nuwejaarsvoorneme en ander vergete beloftes…

 

31 Desember 2011

Dis vandag die laaste dag van die jaar en soos al die vorige jare was daar weer iemand wat gesê het: “Kan jy glo die jaar is verby? Tyd vlieg so vinnig.” Dit is die groot besef van oujaarsaand en daar is oomblikke wat ek convinced is dat al die parties en fireworks net `n manier is om daai besef dat ons almal onderhewig is aan tyd te masker. Natuurlik is dit `n siniese manier om daarna te kyk en ek sê nie ek is heeltemal oortuig daarvan nie. Maar daar is net oomblikke wat dit vir my so voel. Natuurlik is mense bly oor die nuwe jaar. Dis `n nuwe kans en `n nuwe begin. `n Nuwe bladsy met nuwe geleenthede (veral as jy `n student is, dan beteken dit dat jy nie nog moet op face teen al jou slegte punte nie).

Maar min mense kan met reg erken dat daar nie een oujaarsaand was wat hulle nie `n bietjie uit ge-freak het oor hoe vinnig tyd vlieg nie. That is the curse of being mortal. Die einde van iets laat ons besef dat soos tyd op aarde vlieg, ons tyd al hoe meer besig is om uit te loop. Dis hoekom mense nuwejaarsvoornemens maak. Hulle belowe dat hulle anders sal wees in die nuwe jaar en in baie gevalle is hierdie resolutions so onbereikbaar dat hulle binne `n paar dae vergete is (In meeste gevalle actually).

Nog `n rede hoekom ek spesifiek gekonfronteer word met mortality op oujaarsaand is omdat my een oupa vandag 11 jaar gelede dood is nadat hy lank in die hospitaal was. My ouma bly by ons en sy het nou die dag iets gesê wat my diep getref het. Dat sy nog soms outomaties goed vir my oupa wil begin vertel en dan eers besef dat hy nie meer daar is nie. Na 11 jaar is sy teenwoordigheid nog so sterk vir haar. Die lewe is te kort om dit nie te spandeer saam met die mense wat jy SO lief het nie. So hou jou geliefdes naby aan jou eerder as wat jy jou energie mors op mense wat nie eers sal agterkom dat jy weg is nie. En Oupa word gemis (RIP).

Ons lewens op aarde is kort en mens kan nie help om dit te besef hier op hierdie dag nie, maar dit is nie `n rede vir hartseer of melankolie nie. Want agter hierdie lewe wag daar vir ons soveel meer. `n Wonderlike lewe waar al ons trane deur die enigste ware Trooster afgedroog sal word. Nogtans moet ons nie tyd mors nie en altyd probeer om mense se lewens te raak (En ek preek vir myself ook…).

Die lewe is na alles tog vol skoonheid en daarom is die nuwe jaar iets om gevier te word. Maar moenie laat dit net by jou verby vlieg sonder dat die significance daarvan by jou insink nie. Sien die skoonheid van die lewe, selfs in die klein goed, raak en waardeer dit dat jy nog `n asemteug, of dag of jaar het. En moet nooit ophou dankbaar wees nie. `n quote: “Dream as if you’ll live forever, live like today’s your last.”

Tot 2012…

Oor chocolate hoender en ander Jozi tradisies…

 

20 November 2011

Ek is nou al `n paar dae terug in Jozi en ek geniet dit baie om net leeg te lê en so min as moontelik te doen. Al die relaxing het my self geïnspireer om met `n nuwe storie te begin, maar ek nie nou al sê of dit op enige iets gaan uitloop nie.

In die 3 dae wat ek hier was, was daar nou al 2 donderstorms en dit was awesome vir my aangesien dit een van die min dinge van Jozi is wat ek actually mis. Een van my groot goals vir die vakansie is om `n actual weerligstraal af te neem, maar tot nou toe was dit `n fruitless cause. Ek het darem `n paar ander mooi foto’s geneem…

Maar die donderstorms eenkant gesit, ek het vandag besef hoe spesiaal my familie regtig is. Soos seriously, never `n dull moment, My tannie het vandag hier geëet en haar nuwe troeteldier saam gebring. Nie `n kat of `n hond nie, maar `n hoender. Ja, jy het reg gelees: `N hoender. Natuurlik het ons honde (wel, die een wat nog kan sien in elk geval) probeer om hom te vang. En ons papagaai het vinnig maatjies gemaak met hom. My suster se teorie is dat die kuiken haar moederinstinkte wakker maak.

 

Later in die dag het my niggie haar ma gebel. Heel distressed. `n Kragstasie het naby hulle huis opgeblaas en hulle huis was sonder krag. Dit was egter nie wat my niggie so onstel het nie. Sy het maar nog altyd `n flair vir die dramatic gehad met daardie onmiskenbare eienskap om enige klein situasie heeltemal uit proporsie uit te ruk. Sy bel toe om te sê dat ten spyte van die feit dat die hele huis donker is omdat die krag af is, die swembadpomp homself aangesit het en dat dit – volgens haar - `n bewys is dat dit spook. So toe sit sy in haar kar en wag tot dat haar ma uiteindelik gekom het.

Maar dis nie waar die vreemdheid van die dag opgehou het nie. Nou my pa maak nie sommer kos nie, maar wanneer hy doen, het hy `n smaak vir - uhmm…hoe sal ek dit stel… – ongewone kombinasies. Hy maak gewoonlik curry maar chuck so baie verskillende speserye en ander wacky goed daarby dat ek nie seker is wat om dit te noem nie. En dan was daar natuurlik die insident met die pink hoender. Ja, hy wou vir een of ander rede rooiwyn by sy hoenderdis gooi maar aangesien daar op daardie spesifieke oomblik nie enige rooiwyn in die huis beskikbaar was nie, het hy besluit op `n pakkie poeier rooi Jannie-verjaar koeldrank. Die ruseltaat was pink hoender wat effens te soet was.

Nou vandag het ons hoenderburgers gemaak. Iets baie gewoon, maar hy het besluit dat hy dit moet verbeter en het daarom `n marinade aan mekaar geslaan. Dit was eers toe ek vir my `n hoender wou opskep wat ek besef het dat sy “marinade” meestal bestaan het uit chocolate uit. En nie net enige chocolate nie. Hierdie was chilli-chocolate wat al vir min of meer 5 jaar in ons vrieskas gelê het omdat niemand dit wou eet nie en ons het dit geskenk gekry. Ek is nie heeltemal seker wat in die sous was nie, maar waarvan ek bewus is, is: 5 jaar oue chilli chocolate, een of ander potent likeur en dan natuurlik sy curry spices. En daarin is hoender en bacon ge-soak.

So, never a dull moment in ons huis. Dit vat mens `n rukkie om weer gewood te raak aan die craziness. So, hier is op CRAZY vakansie. Kom ons hoop ek kom in een stuk aan die anderkant uit.

Tot dan toe…

Up, up and away…wag waar’s my Blackberry?!

 

17 November 2011

So, ek het baie gevlieg die afgelope paar dae. Ek het die naweek opgevlieg vir die troue en toe weer terug gevlieg vir my laaste vraestel. En nou het ek vanaand weer terug gevlieg Jozi toe vir die vakansie.

Dis `n vreemde ervaring… `n lughawe. Altyd `n diverse verspreiding van mense. Die besigheidsmense wat op en af vlieg vir vergaderings en nie van hulle iPads geskei kan word nie. Die families met die klein kiddies wat tantrums gooi. Die free spirited travellers (alhoewel mense nie vreeslik baie van hulle op domestic vlugte sien nie), Bandmembers wat reluctant is om van hulle instrumente te part en daarom `n huge kitaar case as handbagasie in `n klein overhead compartment probeer in cram. Ek kan nou hier kla oor die pyne van cheap domestic flights, maar ek sal dit vir `n ander dag hou.

Wat my eintelik bygeval het van die baie vlugte hierdie afgelope paar dae is die curse van die Blackberry. Ek weet nie of julle bewus is daarvan nie, maar daar is eintelik `n wet wat stel dat `n selfoon nie mag aan wees in domestic flights nie. Soos in glad nie. Hulle sê dit altyd repeatedly. Maar daar is nog die arme siele wat nie kan stand om vir 2 ure weg te wees van hulle Blackberry nie. Dis soos `n verslawing. Selfs terwyl ons opstyg is hulle mal besig om knoppies te druk op daai beste maatjies van hulle. Dis regtig sad.

Dis nie net op vliegtuie wat ek hierdie raak gesien het nie. In fact dis nog meer irriterend as jy in iemand se geselskap is en hulle konstant besig is om te BBM met iemand. Sure, I get it…dis verniet, dis instant en dis wat al die cool kids doen. Dis soos MXit op hoërskool. Maar regtig, as jy die heeltyd besig is om met iemand anders te BBM terwyl ek in jou geselskap is, maak dit vir my duidelik dat ek nie belangrik genoeg is vir jou om na te luister nie. Soos hoekom is jy (of ek) hier in die eerste plek? Dis nogal ongeskik… en eintelik dit maak seer. So regtig, as jy liewer wil praat met wie okal jy BBM op die oomblik hoekom kuier jy nie met hulle eerder as met my nie. En as dit regtig is dat BBM net vir jou cooler is as face-to-face gesprekke (selfs al wil jy dit nie erken nie) dan moet jy maar liewer vir jou `n hut bou dit vol maak met chips en coke en BBM vir die res van jou lewe.

So, ek’s seker julle kan hoor ek is nogal wounded oor hierdie klein verskynseltjie. Net om dit duidelik te maak, ek het nie iets teen alle Blackberry-users nie, ook nie teen almal wat BBM nie. Maar liewer teen almal wat besluit het dat die virtual wêreld beter is as die real een en nie die common decency het om die mense wat actually in jou geselskap is in te lug van hierdie lewensbesluit van jou nie.

Blackberries laat my dink aan die curses wat mense teekom in Fantasy novels en movies. Iemand vind een of ander mysterious eiland met baie treasure of een of ander magical device wat hulle in die begin dink is die beste ding wat ooit met hom gebeur het, onbewus van die curse-gedeelte van die bargain. Dat dit die `n apocalypse kan aanbring of die life force en alle goodness uit jou uit sal uitsuig. Ja, dis waarmee ons te doen het in vandag se wêreld. The curse of the Blackberry. En daar’s nie eers enige cool swordfights of hot pirates betrokke nie.

Ek hoop dat julle almal imuun sal bly teen die curse of the Blackberry. En vir die van julle wat alklaar struck down is daarmee: Nee, ek wil nie jou BBM-pin hê nie. uit beginsel uit! (En omdat ek nie `n Blackberry het nie… nie dat ek `n begeerte het om een te kry nie…)

Onthou:

Mag die Suiderkruis en Negesterre witter,

as die stadsligte in jou siel bly skitter.

Universal quotes (part ii)

 

Ek het voorheen `n lys gemaak van quotes uit movies en series wat mens in die regte lewe kan gebruik. Aangesien ek nou weer vakansie het, het ek besluit om my lys te expand. Hierdie lys is nog nie naastenby klaar nie, maar ek enjoy dit. En wat is cooler as om random series te quote. Selfs al weet niemand anders waarvan jy praat nie.

• Wanneer iemand jou annoy, sê: “We really need to get you a bell.”
• As jy met dokters (of mediese studente) te doen kry, dismiss hulle met: “Back to your quackery.”
• As jy iemand wil insult, doen dit met: “When the aliens do come, I hope they eat you.”
• As jy een van daai creepy mense ontmoet, bring dit onder hulle aandag met: “You should be incarcerated just on general principle.”
• As jy `n disturbing scene raak loop, reageer met: “Bonus points for the creepy factor.”
• As jy regtig nie iets wil doen nie, verduidelik dit met: “I’d rather be fighting gars.”
• Indien iemand gesond geword het en jy wil die nuus oordra, doen dit met: “Bad news…he’s still alive.”
• As jy by `n crazy party is, comment met: “Say what you like about the food, but you can’t beat our feasts for entertainment.”
• As jy aan iemand raad wil gee oor hoe om `n delikate conversation te hê, doen dit met: “When you speak to him as kin, he must obey your will.”
• As iemand jou goeie raad gegee het, bedank hulle met: “Very occasionally, quite by accident you say something useful.”
• As jy in `n ongemaklike situasie beland, sê: “Wow, this is getting entertainingly uncomfortable.”
• Indien dit `n noodgeval is, sê: “Pineapple.” (Chuck fans sal weet waarvan ek praat).
• Indien iemand te veel drink, s ê: “His liver must look like camouflage.”
• Indien `n situasie skeefloop, sê: “Bartowski and the CIA…how can it not go wrong.”
• Indien jy iemand van jou rug wil af kry wat sulk oor `n break up, sê: “<he/she> exercised their first amendment right to dump you.”
• Indien jy jou apatie te kenne wil gee, doen dit met: “We don’t care, roger that.”
• Indien jy jou skuld in `n situasie wil weg praat, doen dit met: “I was waiting in the car, I swear…”
• Indien jy daarop wil wys dat iemand lui is, sê: “That man is a inspiration to slackers everywhere.”
• Indien jy ingesleep word by iemand se absurde situasies, comment met: “Babysitting the freakshow…this should be enlightening.”
• Indien jy wil kommentaar lewer op `n verhouding wat geëindig het, sê: “Great, the most annoying romance of my life is finally over”.
• Indien daar mense is wat iets verkeerd gedoen het, sê: “Which one dies first?”
• Indien iets skielik tot `n einde gekom het, sê: “Operation moron is over?”
• Indien dit `n moeilike situasie is, freak uit en skree: “Ass man, we’re under siege. Shoot to kill !”
• As jy `n gevaarlike situasie wil ontlont deur weg te kom daarvan, sê: “In the car I go.”
• Wanneer jy iemand wil aanmoedig om te ontspan en hulleself te geniet, sê: “Go assassinate some Afghani warlords or whatever it is you kids do for fun.”
• As jy iemand wil help met `n break up speech, doen dit met: “Probably not the best idea to give the ‘it’s-not-you-it’s-me’ speech to a trained assassin.”
• As iemand hulle punt gemaak het en jy wil hê hulle moet stil bly, sê: “Good, now shut up, your sucking up all the air.”

Happy quoting mense…

#ThatAkwardMomentWhen...

 

16 November 2011

… wanneer jy soos `n idiot voor `n eksamenlokaal sit en wag vir `n 9 uur vraestel wat in realiteit eers 2 uur in die middag is…

Ja, dit is presies wat ek vanoggend gedoen het. Ek het my dood geleer vir ekonomie en om reg te wees vir my 9 uur toets en selfs vroeg gaan slaap om vroeg op te staan. En toe het ek daar voor die lokaal gaan sit en wag. Teen half 9 het ek agter gekom dat daar niemand is nie, iets wat baie ongewoon is. Ek het toe begin panic en teruggekom koshuis toe om te check met die vermoede dat ek dalk by die verkeerde lokaal is. Toe ek op die rooster kyk, sien ek dat ek wel by die regte lokaal was, maar net so 5 ure  te vroeg. Akward right?

Ten minste is die eksamen nou amper verby. Hierdie is darem my laaste vraestel en Donderdagaand gaan ek huis toe. Ek was darem hierdie naweek by die huis vir my amazing vriendin se troue. Dit was so beautiful en spesiaal en ek is baie bly ek kon deel wees daarvan. Ek bid God se seën toe vir Yvonne en Adriaan se toekoms saam.

Ek was bang dat ek voor die kansel sou uitpaas want die hitte in Jozi was ondraaglik. En dan moet mens byvoeg dat dit winterweer in die Kaap was tot die Vrydag wat ek gevlieg het. So die aanpassing tussen onder twintig grade en oor die dertig was nogal huge. Gelukkig is die naweek geseën met `n donderstorm Sondagaand. Donderstorms is een van die min goed wat ek mis van Jozi, en omtrent die enigste ding wat nie met die huis te doen het nie.

Maar dit was `n lang naweek en die hitte put mens verder uit. Dit was darem die moeite werd. So, om net te wys hoe gorgeous dit was, hier is `n paar foto’s. BTW von, ek’s jammer ek het amper jou sluier af geruk. Dit was regtig nie my bedoeling nie…

Ek sal probeer om deur die vakansie te skryf, maar ek sal eers weer kan post nadat ek terug is in die Kaap. `N Geseënde Kersfees vir almal en `n Happy 2012.